Travaq

Bakerman stelde ons voor aan Vivaldis - een tijdelijk uitzendkantoor . Ze vroegen ons hen te helpen bij het concept, de UX, de copy, het design en de bouw van een nieuw platform dat studenten helpt bij hun zoektocht naar een passende job.

Vivaldis besefte dat er behoefte was om een uitzendkantoor op te richten rechtstreeks gericht op studenten. Onderzoek 'in the field' had immers aangetoond dat deze leeftijdsgroep het gevoel had dat ze niet terecht konden bij de typische uitzendbureaus om een zinvolle job te vinden.

Studenten hadden het moeilijk om een job te vinden die past bij hun interessegebied of die hen voldoende uitdaging biedt en mogelijke toekomstige werkgevers zou kunnen overtuigen.

Dit nieuwe platform moest anders zijn. Het moest zich richten op jongeren door hun taal te spreken.

Om de essentie van dit nieuwe merk te begrijpen, organiseerden we verschillende workshops, zowel met mensen uit de bedrijfswereld als met de doelgroep natuurlijk.

De enige manier om uit te zoeken hoe studenten over deze kwestie denken was door het hen te vragen, duidelijk en eenvoudig. We interviewden een groep studenten om uit te zoeken wat ze waarderen aan een uitzendkantoor.

Eén van de meest verrassende antwoorden dat naar voor kwam tijdens deze sessies was het feit dat de jonge generatie (onze focus doelgroep) fout bestempeld wordt als ‘digital natives’. Dat zijn ze niet. Ondanks het feit dat ze heel erg actief zijn op sociale media en op andere digitale tools als communicatiemiddel, zijn ze dat niet wat hun professioneel leven betreft. Hiervoor verkiezen ze face-to-face contact en een heel persoonlijke benadering. Acerta’s recente studie omtrent generationele verschillen op het werk bevestigt dit. Jonge mensen verwachten vandaag de dag veel feedback en context. Dit waren twee interessante punten die we in ons achterhoofd hielden.

Een heel interessante oefening was om met beide partijen (studenten en werkgevers) rond tafel te zitten. Dit bezorgde Vivaldis een aantal opvallende inzichten, die hen toeliet om de verlangens en de noden van hun doelgroep beter te begrijpen.

Tijdens deze workshops, werd de voorgestelde baseline ‘Student work for and by students’ goedgekeurd door de doelgroep. De zin betekent dat studenten willen praten met hun collega’s, waardoor de drempel voor studenten om in contact te gaan met hen verlaagd. Medestudenten kunnen zich het beste inleven in de moeilijkheden die studenten ervaren op de arbeidsmarkt en zijn daarom een perfecte ambassadeur.

We hielpen Vivaldis bij de opzet van een volledig nieuwe merkidentiteit. We definieerden de beste manier voor hen om te communiceren en verbeelden het merk naar de doelgroep toe.

Het kind een naam geven is nooit gemakkelijk. Een passende naam vinden die uitdrukt waarvoor het platform staat was dan ook niet eenvoudig. Het Nederlandse woord ‘travakken’ (een synoniem voor ‘werken’) kwam naar voor in onze brainstormsessies. Dit bracht ons tot ‘TRAVAQ’, een no-nonsense term, vlot en toegankelijk, precies wat we zochten. We ontwierpen een logo dat overeenstemde met de spirit van de naam en Vivaldis was meteen verkocht.

TRAVAQ is anders. Ze zijn altijd toegankelijk. Er is constante online aanwezigheid, maar het is geen typisch bureau. In plaats hiervan maakt Vivaldis gebruik van het pop-up principe. Het ‘student for students’ idee houdt in dat de rekrutering van studenten niet noodzakelijk hoeft te gebeuren in een rekruteringsbureau. Studenten kunnen andere studenten helpen bij het vinden van werk.

TRAVAQ stuurt zijn matchmakers (die ook studenten zijn) op pad om op zoek te gaan naar medestudenten in hun natuurlijke habitat en zet tijdelijke kampen op in lokale bibliotheken, coffeeshops, etc., plaatsen waar studenten zich bevinden.

De Product Owner bewees nogmaals een belangrijke rol te spelen in het bereiken van de doelen vanuit een gebruikers-, zakelijk en technisch oogpunt. In theorie kunnen we allemaal fungeren als een PO. Iedereen die de mogelijkheid heeft om het product te gebruiken en het als zijn kind te beschouwen, kan deze job uitvoeren.

Echter, het aanstellen van de UX designer als PO lijkt een logischere keuze. In eerste instantie is de UX designer degene die ontwerpt hoe het product zal interageren met de gebruiker. Om het product goed te kunnen ontwerpen, benadert hij het product altijd vanuit een gebruikersperspectief.

Vanuit zijn consultingrol bouwt hij automatisch een vertrouwensband op met de klant. Dit maakt het makkelijker om later als expert te worden gezien.

Hij is eveneens vertrouwd met de volledige geschiedenis van het project. Hij kent het product vanbinnen en vanbuiten, aangezien hij degene is die het hielp vormgeven vanaf de start. Het is logisch om de UX designer te behouden tot het einde van het project, om te verzekeren dat het product exact gebouwd wordt zoals het voorzien werd.

Doorheen de ontwikkeling van een product, fungeert een PO als de klant zijn ‘compagnon de route’ voor alles wat te maken heeft met de visie van het product. Waarom bouwen we het? Welk probleem moet het oplossen? En voor wie?

De hoofdfocus van de PO is de creatie van waarde door middel van het product. Maar hoe creëer je waarde? Het is aan de PO om ten allen tijde trouw te blijven aan de visie en intussen rekening te houden met alle stakeholders en gebruikersverzoeken. Zijn vaardigheid is om een evenwicht te vinden tussen de verschillende stakeholders en een afweging te maken tussen kosten en voordelen. Gebruikerservaring is ons expertisegebied, maar door een PO hoed op te nemen leerden we ook hoe we over business moeten praten.